nilangmeervoorikterugkom

Woooaawwwwaaa,
Het is meer dan twee weken geleden dat ik nog iets heb geschreven!
En hoe langer ik wacht hoe moeilijker het wordt om te weten wat ik moet schrijven omdat je elke dag een beetje meer beleefd en dus niet weet waar ik moet beginnen.

Maar alles wordt hier wel normaler, ik begin me hier meer thuis te voelen al weet ik dat ik over twee weekjes naar mijn echte thuis ga :).
Ik leer de Kongolezen beter en beter kennen, zowel de goede als de slechte kantjes. Op vlak van kunst zijn ze allemaal heel creatief en hebben ze veel talent maar de persoonlijk uiting ervan is maar plattekes. Kunst is niet levensnoodzakelijk dus niet belangrijk.

Er is een nieuwe vrijwilliger aangekomen, Doren, een jongen uit het gentse. Nu zit het hier wel vol met jongelui, wat fijn is natuurlijk!
Zo zijn we zaterdag eens lekker gaan eten in een iets duurder restaurant met verschillende belgen die hier her en der verblijven. Het restaurant is ook nog een restant van in die koloniale tijd waar de blanken zich ook nu nog groeperen. Een gezellige plaats waar weeral allemaal kleine hutjes stonden en de bomen waren versierd met lichtjes.
Achteraf zijn we naar een discotheek gegaan, best wel grappig met van die Kongolese house en liedjes als ‘who let the dogs out’.

Ook ben ik twee weken geleden naar een predot gegaan van Yvonne haar zus (Yvonne is een vrouw die ik via Barbora heb leren kennen en mij elke week een cadeautje komt brengen).
Op die predot werden de twee families van verloofden aan elkaar voorgesteld. En daar wordt ook beslist door de families of ze al dan niet zullen trouwen en wanneer. Zo zie je weeral hoe verschillend dat de wereld kan zijn. Ik zie dat in België nog niet vlug gebeuren, wij beslissen toch zelf wel of we zullen trouwen of niet? :)


foto van predot. Alle zussen (en ik als grap omdat ik blank ben) moesten met valiezen en zakken doen alsof ze op huwelijksreis gingen.

Vorige week woensdag ben ik met Yvon en Carlos (van magone) een bezoekje gaan brengen aan de academie van schone kunsten. Het gebouw staat daar op instorten, overal hangt schimmel aan de muur en er drupt water van het plafond. Maar wat er van kunst in staat is zeer mooi. Maar die kunst wordt zoals eerder vermeld maar door een heel klein percentage van de mensen hier gewaardeerd.
Daarna zijn we naar het museum gegaan, die in samenwerking met het museum van Tervuren. Dat was zeker ook de moeite en iets waar ze hier heel trots op mogen zijn.
En als laatste zijn we in de zoo gepasseerd die bestaat uit een groot gebied met niet al te veel beesten waardoor ze daar best wel gelukkig zijn.


Zie hier de rechtsboven de schimmels op de muren en vanbinnen mooie keramiek.



De laatste twee weken dat ik hier ben hou ik mij nog volop bezig met die containers dat ik met een mooi afgesloten project mijn reis kan eindigen. Ze hebben nu al een mooi kleurtje en de tafels en banken staan op hun plaats. Nu zijn de de buitenkant aan het bekladderen en vanbinnen ook een stad aan het schilderen. Morgen gaan we ook een hele muur met magazines en krantenpapier behangen.

Dus er is nog veel werk waardoor ik jullie nu ga laten en er stillekes in ga vliegen.

Dag lieve mensjes en tot gauw!!



xxx


nog wat fototjes:



De chef van dat dorpje in de brousse met een geweldig mooie klerencombinatie aan.


De kinderen braaf een huis aan het tekenen.


Kleertjes wassen in de beek.